- PRAECEPTUM
- PRAECEPTUMsive PRAECEPTIO. pro scriptura vel instrumento, in Lomb l. 2. tit. 12. Si Guastaldus aliquid per donationersacquisierit, sitilli stabile, si per praeceptionem indulgentiae Regis hec illi fuerit confirmatum.Aymo l. 5. tit. 36. Richildis Compendium ad Ludovicum veniens, attulis et Praeceptum, per quod pater suus illi Regnus ante mortem suam tradiderit, Prateius apuid Ioh. Calvin. Lexic. Iurid. Sic Praecepteum Imperiale, in l. 3. Cod. Theodos. de Incest. nupt. l. 2. de Operib. publ. i. e. Diploma Imperiale. Vide quoque Auctores, quos magnô numero hanc in rem laudat Car. du Fresne Glossar. Apud quem eiusmodi Praeceptorum rormulam sic describit Papias: Praecepta, mundiburdia Magnatum et Potestatum saecularium sunt tantummodo, Proprie autem Regum vel Principum praecepta signum certum non habent in exordio: sed quod facere colliburit, vel literam quamlibet circumdatam serpentibus, vel quodlibet aliud. Solet autem prima linea praceptorum longis et aequalibus literis figurari, Interim --- huiusmodi est. In nomine sanctae et in dividuae trmitatis HE. gratiâ Dei Imperator Augustus. Post haec introducetur persona Imperatoris loquentis, reddentique causam quâ inductus voluerit illud statuere, dicens, Regiae competere potestati (alii pletati) ut talium virorum quibus ipse rogatus sit, non debeat contemnere preces, vel aliam quam volu erit causam. Post haec, quod loco vel homini illi suâ auctoritate concedat. In fine erit locandum, Ut quicumque contra illius praecepti decretionem fecerit, mille auri optimi libras vel tale quid, quod institurer Imperator voluerit, perselvat, medietatem Regi et medietatem loco vel homini. Post haec adiciendum est, quod Imperater propriâ manu subcripserit. et propriô sigillô signari iusserit. In fine Monagramma est ponendum, in quo nomen Imperatoris et Imperatoris Augusti et Der gratiâ connexum habeatur, vel alia, quae Imperatorem deceant: Signum Domini Ottonis Serenissimi Imperatoris. Post haec sic: Henr. Cancellar. Ureg Vercellensis Episcop. recognovi. Factum annô Dominicae Incarnationis M. Indictione VI. annô vero eius Imperatoris regni XII. Actum Romae feliciter. Vide et iupra Indiculus.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.